Gedicht
Een gedicht van Ute Lautendorf
Van de zon leren om te warmen
Van de wolken leren om te zweven
Van de wind leren om impulsen te geven
Van de vogels leren om hoogte te winnen
Van de bomen leren om standvastig te zijn
Van de bloemen leren om te schitteren
Van de stenen leren om te blijven
Van de struiken leren om in het voorjaar te vernieuwen
Van de bladeren leren om in de herfst los te laten
Van de storm hartstocht leren
Van de regen leren te vervloeien
Van de aarde leren ontvankelijk te zijn
Van de maan leren te veranderen
Van de sterren leren een onder de velen te zijn
Van de jaargetijden leren dat het leven
telkens opnieuw begint
Omdat ik overtuigd van het lerende vermogen van mensen en organisaties past dit gedicht heel goed bij wie ik ben en mijn manier van werken. Daarom staat dit gedicht ook op mijn visitekaartje afgebeeld.
